Het jaar 2020 zit er bijna op en het interlandjaar is voor het Nederlands elftal al medio november afgesloten. Door de coronapaniek vond het Europees kampioenschap dit jaar niet plaats, waardoor Oranje een ander programma draaide dan gepland, maar toch kwam het nog tot acht interlands.
Oranje op weg naar EK voetbal
Tot september moesten we wachten op een nieuw optreden van onze oranjeboys. Jammer, want in 2018 en 2019 werd gewerkt aan herstel en klom Oranje op uit het dal. Het EK 2016 en WK 2018 werden gemist, maar zowaar wist Nederland in de Nations League, een nieuw toernooi, een groep met Duitsland en Frankrijk te overleven, daarna Engeland in de play-offs te wippen en in de finale tegen Portugal te stranden. Altijd weer dat Portugal.
Nederlands elftal gekwalificeerd voor EURO 2020
En de kwalificatie voor Euro 2020 begon aanvankelijk wat wiebelig, want Duitsland kwam in Nederland, op 24 maart 2019, eventjes drie punten opeisen. Door de Nations League-verplichtingen werden enkele duels van Nederland uitgesteld, terwijl Noord-Ierland de punten opeenhoopte. Maar alles kwam nog goed en Oranje werd met 19 punten uit acht duels tweede in zijn poule, genoeg voor plaatsing.
Selectie Nederlands elftal blijkt te dun
Dat is dus hoe we het Nederlands elftal in het vorige decennium achterlieten – een landenploeg in opbouw, met een veelbelovende mix van talentvolle begin-twintigers die net transfers naar grote clubs hadden gemaakt, en enkele oudere leidersfiguren als Virgil van Dijk en Gini Wijnaldum. Maar helaas: bondscoach Ronald Koeman vertrok om zijn droomjob in Barcelona te grijpen. En de selectie bleek toch net even te dun, en iets te veel spelers waren uit vorm, om die groeispurt van de afgelopen twee jaar door te zetten.
Geen stijgende lijn
Want wat Oranje in zijn twee interlands onder interimtrainer Dwight Lodeweges, en daarna onder nieuwe bondscoach Frank de Boer liet zien, kan onmogelijk worden samengevat als “een stijgende lijn”. Nee – dit was een bibberende lijn, eentje die soms schrikbarend snel omlaag schoot. Met als dieptepunt de matches thuis tegen Mexico (0-1, oke, slechts een oefeninterland) en daarna uit tegen Bosnië & Herzegovina (0-0, meest bloedeloze Oranjepot ooit).
Oranje absoluut geen favoriet EK voetbal
De gelijkspelletjes daarna tegen Italië en Spanje, beide 1-1, waren qua resultaat opstekertjes, en zoals dat heet was het spel ‘bij vlagen’ in orde, maar in zeer grote delen van die wedstrijden was Oranje behoorlijk hulpeloos en werd het simpelweg weggespeeld. De potjes maakten duidelijk dat Nederland absoluut niet als een van de grote favorieten naar Euro 2020 afreist.
Onder Koeman werd ook niet veel gewonnen
Daarna volgden twee zeges op Bosnië en uit tegen Polen. De eindbalans: acht duels, drie zeges, driemaal gelijk, twee nederlagen, oftewel twaalf punten. Da’s geen beste oogst – zoals eigenlijk ook in de Koeman-jaren er eigenlijk helemaal niet zo vaak werd gewonnen, maar de Nations League-finaleplek verbloemde dat. 38 procent van de interlands werd gewonnen: het laagste percentage van deze eeuw tot nu toe. Da’s de bittere realiteit waarmee het Nederlands Elftal in 2021 begint aan de WK-kwalificatiecyclus.
